ค้นลิ้นชักอยู่เป็นประจำ ค้นหาของหลงๆ ลืมๆ
เดี๋ยวหนังสือ ปากกา กุญแจ ทิ้งไว้ไหนไม่รู้ใครยืม
เลี้ยงต้นไม้ก็ลืมให้น้ำ มันก็เลยเฉาไป
ก็มีอย่างเดียว วนเวียนในหัวใจ มันไม่เคยจะลืม
อยากจะลืมก็ยิ่งจำ ก็มันยิ่งจำ
อยู่บนฟ้าไม่มีหน้าใคร
ก็มันเจอแต่หน้าเธอ ก็ไม่รู้มาได้ไง
อยู่บนโคมไฟ อยู่ในห้องนอน
ก็เห็นแต่หน้าเธอ
ค้นลิ้นชักไม่เจออะไร หาหนังสือก็หาไม่เจอ
แหวนของฉัน ปากกาของฉัน
หาไม่เห็น ก็เห็นแค่เธอ
เลี้ยงต้นไม้ก็ลืมให้น้ำ มันก็เลยเฉาไป
ก็มีอย่างเดียว วนเวียนในหัวใจ มันไม่เคยจะลืม
อยากจะลืมก็ยิ่งจำ ก็มันยิ่งจำ
อยู่บนฟ้าไม่มีหน้าใคร
ก็มันเจอแต่หน้าเธอ ก็ไม่รู้มาได้ไง
อยู่บนโคมไฟ อยู่ในห้องนอน
ก็เห็นแต่หน้าเธอ
เลี้ยงต้นไม้ก็ลืมให้น้ำ มันก็เลยเฉาไป
ก็มีอย่างเดียว วนเวียนในหัวใจ มันไม่เคยจะลืม
อยากจะลืมก็ยิ่งจำ ก็มันยิ่งจำ
อยู่บนฟ้าไม่มีหน้าใคร
ก็มันเจอแต่หน้าเธอ ก็ไม่รู้มาได้ไง
อยู่บนโคมไฟ อยู่ในห้องนอน
ก็เห็นแต่หน้าเธอ
อยากจะลืมก็ยิ่งจำ ก็มันยิ่งจำ
อยู่บนฟ้าไม่มีหน้าใคร
ก็มันเจอแต่หน้าเธอ ก็ไม่รู้มาได้ไง
อยู่บนโคมไฟ อยู่ในห้องนอน
ก็เห็นแต่หน้าเธอ